რვა მარტი: ფემინისტური ბრძოლის ათწლეული საქართველოში ბლოგი მოკლედ მიმოიხილავს ბოლო ათწლეულში საქართველოში ფემინისტური ჯგუფების მიერ აღნიშნული რვა მარტის ფორმებსა და შინაარსს და ზოგადი ემანსიპატორული ბრძოლის გააზრების საფუძველზე ცდილობს მის კონტექსტუალიზაციას არსებულ პოლიტიკურ ველში. ავტორი თამთა მელაშვილი
ქალი ხელოვანის მიერ განმარტებული ქართული სახელოვნებო სივრცე მხატვრობის არჩევა, უკვე ყველა მხრიდან წნეხს გულისხმობს. საზოგადოება, ოჯახი, ნათესავები, მეზობლები გიწინასწარმეტყველებენ, რომ შენი ნიჭი და გონება ტყუილად გაფლანგე, წინ თავზე ჩამოქცეული, ფიროსმანის მსგავსი ცხოვრების გზა გელოდება. ავტორი მარიამ ფრიდონაშვილი
როგორ გავხდი ფემინისტი? ბავშვობაზე ადამიანები ხშირად რომანტიზებულ, ლამაზ და ილუზორულ კონტექსტში ვლაპარაკობთ, ყოველ შემთხვევაში, მე ასე ხშირად დამმართნია. ახლა, როცა დიდი დრო მაშორებს იმ პერიოდს, საიდანაც მოვედი, ვფიქრობ, რომ ჩემი თითქოსდა, ერთი შეხედვით, დალხინებული ბავშვობა უამრავი ისეთი რამის მატარებილი იყო, რასაც რომანტიულ საბურველში ვერაფრით გავხვევ და თუ ასე გავაკეთებ, არ ვიქნები მართალი ავტორი ნანა ფანცულაია
როგორ ვებრძოლოთ საქართველოში სექსუალურ შევიწროებას სამართლებრივი მექანიზმებით? საქართველოში სექსუალური შევიწროება საჯარო განხილვის საგანი პირველად 2016 წლის აპრილში გახდა, ხოლო შემდეგ, 2018 წლის მარტში, როდესაც, 3 პრეცედენტული საქმის მეშვეობით, ქალებმა სხვადასხვა სფეროში სექსუალური შევიწროების შესახებ საუბარი დაიწყეს. ავტორი თამარ დეკანოსიძე
სხვა პეპლები მუცელში ერთხელ, ბაღში, ჩემმა ჯგუფელმა გოგომ თავმომწონედ გამომიცხადა, რომ “იქ” სისხლი ჰქონდა. ალბათ, სახლში თუ მოისმინა, ჩემზე სერიოზული შთაბეჭდილება კი მოახდინა. მეორე დღისთვის მთელი მარცხენა ხელი ბინტში ჩავისვი და ასე გამოვცხადდი ბაღში. ავტორი გურამ მაცხონაშვილი
„მინდოდა, რაღაცით დავხმარებოდი დედას, თუმცა, ეს მალულად უნდა მეკეთებინა“ მოყვარული, სამართლიანი და მამაცი ადამიანი თავისთავად ფემინისტია - თითქოს ძალიან მარტივადაა საქმე. არ არის საჭირო განსაკუთრებული განათლება და სპეციალური ტერმინოლოგიის ცოდნა. ავტორი აჩიკო მამისაშვილი
იდა ბახტურიძე: ქალების მხარდასაჭერად კიდევ ერთ ფორმალობას, კანონის ან რეგულაციის სახით, არ ვემხრობით უნდა ჩავერთოთ „ქალთა მოძრაობაში“ და მინიმუმ, სოლიდარობის განცდა გაგვიჩნდეს იმ ქალების მიმართ, ვინც ან მუშაობს ძალადობის შესამცირებლად ან თვითონ ებრძვის ძალადობას. ავტორი ნინო ბექიშვილი
იქ, სადაც ქუჩებს ქალების სახელები დაარქვეს გვჯერა, რომ გენდერულად მგრძნობიარე ურბანული პოლიტიკის თვალსაზრისით, ეს მხოლოდ მცირე წვლილია ქალთა სახელების წარმოსაჩენად. ავტორი მილოტა სიდოროვა
„ჩვეულებრივი“ ქალების სახელით ჩემს საქმიანობას თან სდევს დამატებითი პრივილეგია – გავიზიარო ცხოვრება და გამოცდილება იმ ადამიანებისა, რომელთაც მედია დაჟინებით უწოდებს „ჩვეულებრივ ადამიანებს“. ავტორი მანანა ქოჩლაძე
ჩემი წილი ბრაზი ფემინისტობამდე ფემინისტებს ხშირად გვამუნათებენ, რომ ვართ „გაბრაზებული ქალების ერთობა“და ამით ცდილობენ ჩვენი ბრაზის დემონიზებას, როგორც ისტერიულის და ირაციონალურის. სინამდვილეში კი ყველაზე ლეგიტიმური, ალბათ, ფემინისტური ბრაზია, რადგან უკლებლივ ყველა ქალს გვაქვს ჩაგვრის პირადი გამოცდილებები პატრიარქალურ კულტურაში. ამ ქალებიდან ზოგიერთს კი ჩვენი გზა, თუ ჩვენი წილი ბრაზი ფემინისტობამდე. ავტორი იდა ბახტურიძე